Momiaren besarkada Bakar bakarrik zegoen. Mastaba argiaz beteta agertzen zen, eta isiltasun haundi bat entzuten zen gauza bakarra zen. Henri Blancek, Frantziako arkeologo ospetsu bat, inguruan begiratzen ari zen. Lehengoan mastabako kaperan egon zen, eta oraintxe hildakoen kamaran zegoen. Aurrera zihoan, tippi tappa, poliki poliki, kontuz, hormak ikusten, unea disfrutatzen. Bapatean, lurra apurtu zen bere oinen azpian eta sotano mota batera erori zen. Leku berria beldurrezkoa zen, ilun iluna, tetrikoa, ta gasez usain gogor batekin. Hau azkena notatzen, erabaki zuen piztugailua ez piztu. Inguruan begiratu zuen. Itzalen artean, ikusi ahal zuen pedestal bat ontzi batekin gainean, sarkofago tosko bat ta txoko batean saku huts batzuk. Sarkofagoa ikustea nahian, ibiltzera hasi zen, tippi tappa, tippi tappa. Baina bapatean, auch!, jo zuen lur altxatutarekin, ta lurrera berriz. Odolik sentitu zuen aurpegian, eta beldurra bere gorputzan sartzera hasten ari zen. Beraren aurrean, sarkofagoaren tapa mugitu zen. Pixkanaka hilobia irekita geratu zen. Panikoz beterik, Blancek sentitzen jarraitu zen odolik aurpegian, eta oraintxe lehen baino gehiagorik. Forma bat ikusi zuen, horma eta sarkofagoaren artean. Altua zen, argala ere. Forma berarengana hurbildu zen, Blanc zutik jarri saiatu zen bitartean. Baina gutxi gehiago egin ahal zuen. Izaki hura, errealitatean momia bat zela, harrapatu zuen eta sekulako indartsu batekin sakatu zuen bere gorputza, errebentatu arte. Ohiu bigun batekin, izakia sarkofagoara itzuli zen, eta inork berriz jakin zuen arkeologo horri buruz.

benetan ona!!!!!jarraitu idazten, mesedez. Ingalaterran dagoen euskaldun bat.

Benetan, zorionak. Eta gainera euskeraz!... Oso ondo, gaia interesgarria da eta nire iritziz, oso ondo idatzita dago. Jarraitu euskeraz idazten, ni ez naiz ausartzen.